↘ De oproep voor kunstenaars voor de ceramic brussel 2025 is afgesloten met meer dan 300 inzendingen!
De definitieve selectie, gemaakt door de Jury, is onthuld... hier is het
Op initiatief van ceramic brussels, het doel van de art prize bestaat erin om de vitaliteit en diversiteit van hedendaagse keramiek te benadrukken en de hedendaagse creatie te ondersteunen.
De prijs is toegankelijk voor kunststudenten en/of jonge kunstenaars die in Europa wonen en niet vertegenwoordigd worden door een galerie. Er is geen leeftijdsgrens, maar de kunstenaars mochten maximaal 10 jaar artistieke praktijk- en onderzoekservaring op het vlak van keramiek hebben.
De groepstentoonstelling toont de 10 laureaten in een tentoonstelling samengesteld door Jean-Marc Dimanche, tijdens ceramic brussels. Elke kunstenaar en een selectie van zijn/haar werk zijn aan het publiek worden voorgesteld in een speciaal ontworpen opstelling.
De tentoonstelling is ontwikkeld om toegankelijk en zichtbaar te zijn voor iedereen: ze bevindt zich bij de ingang en is gratis toegankelijk voor het publiek.
→ 2024
Hier zijn de 2025 winnaars:
Gedurende haar tienjarige loopbaan heeft Anastasiia Marakulina diverse materialen gecombineerd: installaties, textiel, metalen sculpturen en grafische beelden. Sinds kort wordt de kunstenares aangetrokken tot keramiek en de oneindige mogelijkheden daarvan. Dat vertaalt zich in series die trachten te begrijpen hoe we elkaar beïnvloeden en hoe we onszelf vormen. Ik merk de poëtische en esthetische verbanden tussen verschijnselen op en ik put uit mijn persoonlijke ervaring, waarbij ik mezelf en de wereld om me heen zorgvuldig observeer: de stad, de mensen, de natuur. In haar zoektocht naar een visuele taal om deze verbanden uit te drukken met behulp van verschillende media, creëert de kunstenares tijdelijke ruimtes die de innerlijke wereld van gevoelens in evenwicht brengen met de echte wereld van objecten.
Béatrice Guilleman behaalde haar diploma beeldhouwen aan de Beaux-arts en Keramiek aan La Cambre, voordat ze overstapte naar de Europese Kult XL- ateliers. Ze haalt haar inspiratie uit architecturale vormen en ornamenten. Van Brussel over Bretagne tot Griekenland zijn de landschappen die haar omringen een vector voor ontdekkingen en nieuwe vormen.
Camilla Hanney studeerde af aan de Goldsmiths University (MA Fine Art) en het Dun Laoghaire Institute of Art, Design and Technology (Ierland). Ze werkt met keramiek, beeldhouwkunst en installaties. De belangrijkste thema's van de kunstenares zijn tijd, seksualiteit, culturele identiteit en het lichamelijke, waarbij vaak op humoristische en provocerende wijze naar het lichaam wordt verwezen. Door het vertrouwde in een onbekende context te materialiseren, zet haar werk mensen aan om hun relatie met objecten te herzien, de natuurlijke orde te bedreigen of te spelen met de spanningen tussen schoonheid en afstoting, nieuwsgierigheid en ongemak, verlangen en walging.
Eléonore Griveau studeerde in Frankrijk en daarna in Noorwegen, waar ze woont. Haar werk weerspiegelt een posthumanistisch tijdperk en laat zien hoe de perceptie van lichamen en materialen samen met de technologie evolueert. Door keramiek en elektronica te combineren, creëer ik interactieve installaties die de impact van de mens op hedendaagse ecosystemen weerspiegelen.
Een recente installatie in de grot van Lascaux, die werd gesloten vanwege schade door de uitademing van bezoekers, vangt de uitademing van bezoekers op en zet deze om in agressieve trillingen, waardoor de lagen keramiek langzaam afbrokkelen. De projecten combineren organische en synthetische elementen en integreren elektronica in interactieve keramische installaties om de evoluerende relatie tussen natuur en technologie te verkennen.
Na haar studies kunstgeschiedenis aan de École du Louvre en de Sorbonne en haar opleiding beeldhouwkunst aan de Universiteit van New York, ontwikkelde Léonore een heel vocabularium van figuratieve vormen waarin begrippen als intimiteit, innerlijkheid en tederheid centraal staan. Ze laat de klei ruw en doet een beroep op een ambachtelijke praktijk tussen klassiek en ouderwets om de notie van verwachting gekoppeld aan het vrouwelijke aan te pakken.Voor mij is keramiek het materiaal van archeologische opgravingen, van bewijzen, van sporen, van duurzaamheid. Het stelt me in staat om het alledaagse vast te leggen voor de lange termijn. De kunstenares combineert feminisme met een reflectie op kunstgeschiedenis, artefacten en het museumsysteem. Ze integreert ook persoonlijke elementen, die verwijzen naar dagboeken en miniaturen die van oudsher met vrouwen worden geassocieerd.
Tijdens haar studie aan La Cambre verwerkte Luna-Isola Bersanetti textiel in haar creaties om haar keramiek meer soepelheid te geven. Daarna bracht ze zes maanden door op de afdeling modeontwerp van ALBA Beiroet, om technische vaardigheden op te doen in het naaien, weven en breien. Ik heb iets met levende kunst en het gebruik van textiel biedt me de mogelijkheid om mijn creaties te activeren door middel van performances. De kunstenares legt de nadruk op overdracht, zowel in de herinterpretatie van geschiedenis en legendes als in de promotie van vaardigheden die historisch gezien door vrouwen werden gedomineerd.
Na haar opleiding beeldhouwen aan La Cambre raakte Maëlle tijdens een stage bij Sofi van Saltbommel geïnteresseerd in keramiek. Dat zette haar aan om een post-master te volgen aan het HISK. Ze stelt de vooruitgang in alle tijdperken in vraag en verkent sporen van decadentie en mogelijke hoop. Mijn werk gaat ook over de vernietiging van ecosystemen door de mens, zoals in de serie ‘Jusqu'ici tout va bien’ (2022). In deze installaties wordt elk onderdeel geleidelijk aan onderworpen aan geprogrammeerde corrosie. Andere installaties onderzoeken de vrijheid van zaden en microbiële ecosystemen als de primaire bron van leven op aarde.
Ergens tussen traditie en parodie raakte Pascale Robert geïnteresseerd in keramiek na haar studie aan de Arts Décoratifs in Straatsburg, gevolgd door een residentie in Marseille. Het materiaal is een integraal onderdeel van haar praktijk geworden en materialiseert wat de kunstenares op het doek voorstelt: ze combineert de cultuur van het feest met zwoegen in het atelier en gebruikt historische referenties om vrolijk en speels werk te produceren. Het geheel begint met foto's van de mensen rond haar, van vrienden die rond de tafel zitten, zonder beperkingen of protocol. Ik vind het leuk om folklore en culinaire bijzonderheden te ontdekken. Mijn vondsten zijn soms schandelijk, pareidolisch, suggestief, grotesk en vaak oneerbiedig. Onder de edelheid van het materiaal beledigen ze zachtjes de goede smaak.
Toen ze studeerde aan HEAR en Adbk München werd keramiek een voor de hand liggende keuze voor Pia Mougeot en haar behoefte aan beweging. Tussen praktijk en ontmoeting resoneert en stimuleert het samenwerken de kunstenares. Pia's sculpturen vertellen het verhaal van een gevoel en van het vermoeden dat de werkelijkheid verandert door hoe we het vertellen. De sculpturen, die voortvloeien uit een obsessie of een raadselachtig hergebruik van symbolen, anekdotes en poëzie, zijn aanvankelijk intuïtief en vrij, als kleine theaters. Feministische kwesties domineren mijn verhalen, met een mediterrane toets en een emailleerpraktijk die doet denken aan de keramiekcultuur van Zuid-Frankrijk, waar ik ben opgegroeid en waar men niet bang is van slechte smaak.
Raphaël is niet alleen docent en ateliermanager, maar ook trainer keramisch 3D-printen. Hij laat zich inspireren door het lezen en observeren van levende dingen en doorbreekt in zijn praktijk de grenzen tussen theoretische kennis en technische praktijk. “Door traditie, technologie en natuurwetenschappen te combineren, reflecteert mijn keramiek over biologie en leidt ze tegelijkertijd tot speculatieve of droomachtige ontwikkelingen, waardoor mijn praktijk zich in het hart van de paradigma's van de hedendaagse wereld situeert.” Zijn sculpturen zijn terracotta kisten, ontworpen om organische levensvormen in onder te brengen. Er kunnen vloeistoffen doorheen stromen en planten in leven en ze kunnen door insecten en bacteriën worden gekoloniseerd.
Na vele jaren in de privésector, van het online design- en architectuurmagazine Designspeaking tot het Franse huis Hermès waar ze 8 jaar verbleef, besloot Anaïs Sandra Carion haar contacten en ervaring te gebruiken om de Brusselse mode- en designscène te promoten, zowel lokaal als internationaal.
MAD Brussels wil de creatieven uit de mode- en designindustrie inspireren, verbinden en begeleiden. Het centrum, gelegen in het centrum van de Europese hoofdstad, organiseert uitgebreide informatiesessies voor starters en in-house gecureerde tentoonstellingen. Daarnaast heeft MAD Brussels ook een incubator met tien studio's waar de nadruk ligt op innovatie en duurzaamheid.
Anaïs Sandra Carion, geboren in Brussel, groeide op in Italië waar ze fashion PR studeerde aan de Accademia del Lusso in Milaan en daarna communicatie aan het ESCG in Brussel, België.
Ze werkte als Belgische correspondent voor Designspeaking, een Italiaans architectuur & design online magazine, tijdens haar studies in Brussel, daarna van 2015 tot 2022 bij Hermès Benelux Nordics in verschillende functies, van art windows officer tot area communication manager voor 3 landen.
Sinds 2023 is Anaïs Sandra Carion de Managing Director bij MAD Brussels.
Axelle de Buffévent is sinds september 2023 Pernod Ricard Global Culture & Creative Director. Ze initieert en beheert samenwerkingen met internationaal bekende en opkomende ontwerpers, kunstenaars en makers. In haar vorige functie bij MMPJ stond Axelle aan de basis van de oprichting van de Martell Corporate Foundation en Perrier-Jouët's samenwerking met Design Miami, DesignArt Tokyo of het London Design Festival.
Axelle is een fervent verkenner van de creatieve wereld en haar missie is om merken in al hun uitingen cultureel en creatief op te waarderen - van grafische identiteiten, producten, verpakkingen, limited editions, reclame of verkooppunten tot evenementen en ervaringen, inclusief hun erfgoeddimensies.
Axelle heeft een creatieve achtergrond, met een diploma Scenografie, Interieurarchitectuur en Productontwerp van ESAG Met in Penninghen. Daarna werkte ze als creatief directeur voor servieshuizen in Frankrijk en Europa, Amerikaanse en Japanse cosmeticamerken en parfumhuizen.
@axelle_de_buffevent
@fondationpernodricard
fondation-pernod-ricard.com
Na 20 jaar het designbureau V.I.T.R.I.O.L. te hebben opgericht en geleid, richtte hij in 2008 samen met Florence Guillier-Bernard Maison Parisienne op, een reizende galerie gewijd aan Franse ambachten, in het kader waarvan hij meer dan vijftig tentoonstellingen organiseert in verschillende Europese hoofdsteden.
Begin 2016 werd hij gevraagd als adviseur van Z.K.H. de Groothertogin-Weduwe van Luxemburg en werkte hij met haar aan de uitvoering van de biënnale De Mains De Maîtres, waarvan hij nu commissaris-generaal is.
Parallel hiermee, tussen maart 2019, de openingsdatum in Brussel, en juni 2022, ELEVEN STEENS, een privéruimte gewijd aan Kunst en Materie, open voor alle creatiegebieden, of het nu gaat om beeldende kunst, design, ambachten, architectuur of mode.
Als onafhankelijk curator begeleidt hij talrijke tentoonstellingen op het gebied van kunstnijverheid en hedendaagse kunst, zowel in Frankrijk als in België en Luxemburg. Momenteel werkt hij aan de lancering van de eerste kunstbeurs gewijd aan hedendaagse keramiek, ceramic brussels, die in januari 2024 in Brussel zal plaatsvinden.
De afgelopen vijf jaar heeft hij bijgedragen aan de Revue de la Céramique et du Verre en aan talrijke catalogi en kunstenaarsboeken.
Vincent Lieber studeerde kunstgeschiedenis, modern Grieks en klassieke archeologie aan de universiteit van Genève. In 1996 werd hij benoemd tot conservator van het Musée historique et des porcelaines in Nyon (sindsdien omgedoopt tot Château de Nyon), een museum dat in 1860 werd opgericht en sinds 1881 is gehuisvest binnen de muren van het kasteel, dat zijn huidige vorm dankt aan de jaren 1570-1580.
Het museum heeft meer dan zestig tentoonstellingen georganiseerd, waarvan vele gericht waren op keramiek, zowel oud als hedendaags, evenals tentoonstellingen die oud en hedendaags combineren.
Opgeleid als architect en met een transdisciplinaire carrière, was Vittoria Matarrese achtereenvolgens hoofd internationale communicatie voor de Mostra del Cinema op de Biënnale van Venetië (2001-2005), hoofdredacteur en producent van filmprogramma's voor TV5 Monde (2005-2008), artistiek directeur van Villa Medici in Rome (2008-2010), vervolgens directeur van de afdeling podiumkunsten en tentoonstellingscurator in het Palais de Tokyo tussen 2010 en 2022.
Met het curatorenteam van het Palais de Tokyo was ze curator van "Nuit Blanche Paris" (2016), de "Biennale de Lyon" (2019) en de tentoonstelling "Anticorps" (2019). Samen met Emma Lavigne was ze co-curator van "Natures Mortes", carte blanche voor Anne Imhof in het Palais de Tokyo (2020).
Sinds november 2022 is ze curator en directeur van de Bally Foundation in Lugano, Zwitserland.
De Bally Foundation werd opgericht in 2006 en breidt het verlangen van het merk uit, sinds de oprichting in 1851, om samen te werken met creatieve en visionaire talenten en om de grenzen van onderzoek en innovatie te verleggen buiten de modewereld. Dit streven naar openheid en met de tijd meegaan wordt in 2023 voortgezet met de opening van het allereerste hoofdkantoor van de Foundation in Lugano. Meer dan 1.000 m2 wordt gerenoveerd om plaats te bieden aan een rijk programma, gewijd aan internationale hedendaagse kunst in al haar vormen.
Dankzij institutionele partners worden extra prijzen toegekend aan een selectie van laureaten en zijn uitgereikt tijdens de opening van ceramic brussels.